งานวัดกำเเพง
ด้วยทางวัดขาดแคลนน้ำดื่มเป็นประจำของทุกปี แม้ว่าจะมีตุ่มน้ำมากพอสมควรก็ตาม แต่ไม่เพียงพอให้พระ เณรและเด็กวัดใช้ดื่มกินได้ตลอดปี จำเป็นต้องเอาเรือขนาดใหญ่ไปบรรทุกน้ำจืดจากคลองบางขุนเทียนเอามาใช้ดื่มกินกันในฤดูแล้ง ทั้งไม่มีความสะอาดมากนัก คณะกรรมการของวัด จึงคิดสร้างถังน้ำคอนกรีตเสริมเหล็กขนาดใหญ่สักลูกหนึ่ง เพื่อไว้ใส่น้ำฝน พวกคณะกรรมการขอให้หลวงพ่อสร้างพระเครื่องแจกแก่ผู้ที่มาบริจาคเงินสร้างถังน้ำเป็นการสมนาคุณ นอกจากบุญกุศลอีกส่วนหนึ่งด้วย ในการสร้างพระเครื่องครั้งนั้นได้มีการเรี่ยไรทองเหลืองทองแดง ทองลงหิน จากบรรดาลูกศิษย์ และผู้ที่เคารพนับถือหลวงพ่อ ผู้ที่มีข้าวของเครื่องใช้ที่ชำรุดเสียหายใช้การไม่ได้แล้วเช่น ขันน้ำ ขันตักบาตร ถาด พาน ฯลฯ ต่างก็พากันเอามามอบให้แก่คณะกรรมการ เพื่อจัดการหล่อหลอมทำพระเครื่องต่อไป
การจัดทำพระเครื่องครั้งแรกนั้น หลวงพ่อไปล่ ท่านเป็นผู้ปลุกเสกแต่เพียงผู้เดียวเท่านั้น หลวงพ่อไม่ได้นิมนต์เกจิอาจารย์จากวัดหนึ่งวัดใดมาร่วมแม้แต่รูปเดียว ท่านเอาพระทั้งหมดประมาณค่อนบาตรเท่านั้นเอง ท่านสมนาคุณแก่ผู้ที่บริจาคเงินสร้างถังน้ำคอนกรีตเสริมเหล็กไม่ว่าใครจะบริจาคมากน้อยเท่าใด และจะได้ไปเพียงคนละองค์หรือสององค์เป็นอย่างมาก
นับว่าเป็นศุภนิมิตรอันดียิ่ง ในระหว่างที่กำลังเทองค์หล่อพระเครื่องอยู่นั้น หลวงพ่อไปล่ได้รับแต่งตั้งจากคณะสงฆ์เป็นทางราชการให้ได้รับตราตั้งเป็นพระอุปัชฌาย์ นายช่างดิษฐ์ จึงเร่งรีบสร้างถังน้ำให้เสร็จโดยเร็ว เพื่อให้ทันฉลองตราตั้งพระอุปัชฌาย์ พร้อมทั้งได้ฉลองถังน้ำให้เป็นงานเดียวกัน
ด้วยความพยายามของนายช่างดิษฐ์ และความร่วมมือร่วมใจของพระเณร และคณะกรรมการวัด การฉลองตราตั้งอุปัชฌาย์ของหลวงพ่อและการฉลองถังน้ำคอนกรีตเสริมเหล็ก ก็สามารถจัดฉลองร่วมกันได้ยังปลื้มอกปลื้มใจให้กับทุกฝ่าย ทั้งการฉลองก็ดำเนินไปด้วยความเรียบร้อยด้วยดีทุกประการ